بازگشت شکارچیان: امپراتوری یخ‌زده تسخیر می‌شود!

فیلم Ghostbusters: Frozen Empire با وجود داشتن پتانسیل بالا، به دلیل اشتباهات متعددش نمی‌تواند به موفقیت قسمت قبلی نزدیک شود.

فیلم شکارچیان روح: امپراطوری یخ‌زده داستان دو نسل از شکارچیان روح را روایت می‌کند که با تهدیدی جدید روبرو می‌شوند و باید دنیا را پیش از آغاز دومین عصر یخبندان نجات دهند. پس از موفقیت فیلم Ghostbusters: Afterlife، به‌نظر می‌رسد که دوران جدیدی برای مجموعه شکارچیان روح آغاز شده است و اکنون آن‌ها در دنباله این فیلم نه‌تنها به‌دنبال جذب بینندگان و طرفداران جدید هستند، بلکه قصد دارند طرفداران قدیمی مجموعه را نیز راضی و خوشحال کنند.

پس از موفقیت فیلم Ghostbusters: Afterlife، انتظارات زیادی از دنباله این فیلم وجود دارد. برخلاف قسمت اول که در یک شهر کوچک جریان داشت، حالا به شهر نیویورک بازگشته‌ایم و اعضای خانواده رسماً به‌عنوان شکارچیان روح شناخته می‌شوند. اما عدم بازگشت جیسون رایتمن برای کارگردانی این فیلم یکی از نکاتی است که باعث نگرانی در مورد Ghostbusters: Frozen Empire شده است. حتی با اینکه یکی از اعضای اصلی قسمت قبلی روی دنباله آن کار کرده است، این نگرانی چقدر به‌جا است؟

فیلم “شکارچیان روح: امپراطوری یخ‌زده” تلاش می‌کند تا تهدیدی جدی‌تر از قسمت اول به نمایش بگذارد و در آن شکارچیان روح را در شرایط سختی قرار دهد که ممکن است پایان کار آن‌ها باشد. با وجود شروعی خوب، روند فیلم به طور کلی تغییر می‌کند. سازندگان تلاش کرده‌اند نه تنها تهدید بزرگ‌تری را ارائه دهند، بلکه برای هر شخصیت یک خط داستانی مستقل نیز ایجاد کنند، به طوری که هر شخصیت در طول فیلم با چالش‌های خود روبرو می‌شود.

این خطوط داستانی، با اینکه در پایان به یکدیگر مرتبط خواهند شد، باعث شده که زمان زیادی از فیلم به آن‌ها اختصاص یابد و ما با یک روند بسیار آهسته و خسته کننده روبرو شویم. نیمه اول فیلم به طور کلی بدون اتفاقات مهم است و بسیاری از زمان به معرفی تهدید بزرگ اختصاص داده می‌شود. ایده‌های جذابی مانند روح یک دختر در فیلم وجود دارد که فضایی نو و جالب را به تصویر می‌کشد، اما تنوع بیش از حد در خطوط داستانی باعث شده که فیلم تمرکز خود را از دست دهد.

فیلم به نواحی مختلف داستان می‌پردازد بدون اینکه تمرکز مشخصی داشته باشد، که باعث می‌شود بیننده نتواند به خوبی به داستان تمرکز کند و حتی بارها فراموش کند که فیلم قرار است چه داستانی را بیان کند. مشکل اصلی آنجاست که فیلم به جای تمرکز بر شخصیت شرور اصلی، زمان زیادی را بر روی موضوعات مختلف صرف کرده است که به شخصیت شرور کمکی نکرده و شخصیت پردازی قوی یا متعادلی ارائه نداده است.

ممکن است در ابتدا فکر کنیم که این مدت زمان طولانی به پایان نمی‌رسد، اما در عمل، این اتفاق نمی‌افتد و واقعیت به تصویر نمی‌کشد. فیلم یک تهدید ماورایی و برخی البته کلیشه‌ای را ارائه کرده است، اما به طور نهایی می‌تواند ایده‌ای جذاب برای یک بخش متفاوت باشد. با این حال، مشکل دقیقاً از زمانی آغاز می‌شود که شخصیت شرور این بخش هیچ هدف خاص و روشنی ندارد؛ زیرا سازندگان فیلم زمان زیادی را برای بررسی مشکلات شخصیت‌ها صرف کرده‌اند و به آن اهمیت نداده‌اند که بفهمیم این شخصیت چه اهدافی دارد.

اما یک مشکل دیگری که فیلم دارد، روندی است که دنبال می‌کند. در نیمه اول، فیلم زمان زیادی را تلف می‌کند و در نیمه دوم، به نظر می‌رسد که سازندگان متوجه می‌شوند که زمان کمی باقی مانده است و تصمیم می‌گیرند به جای یک پرداخت دقیق، از شخصیت‌های فیلم بهره‌برند. در این نقطه، شخصیت‌های فیلم ناگهان با هوش کمی مواجه می‌شوند و می‌توان انتظار داشت که به رفتارها و تصمیمات احمقانه‌ای بپردازند، به طوری که شخصیت شرور فیلم توسط آن‌ها آزاد می‌شود.

این مسئله واقعیتاً به فیلم ضربه می‌زند و درست است که آن‌ها در نهایت انسان‌هایی هستند، اما زمانی که موضوع یک شیء خطرناک یا نامعلوم است، احتیاط و عوامل پیشگیرانه همواره اولویت بالاتری دارند؛ به‌ویژه اینکه آن‌ها شغل‌های مختلفی دارند و نباید بسیاری از اقداماتی که ممکن است خطرناک باشند، انجام دهند. فیلم دارای پتانسیل جذابیت بیشتری است که به جای اینکه یک کمدی بیشتر باشد، فضایی ترسناک‌تر را به تصویر بکشد و حتی این کار را در بخشی از فیلم انجام دهد، اما متأسفانه این تصاویر خیلی زود به پایان می‌رسند و جای خود را به صحنه‌های کمدی می‌دهند.

در کل، شوخی‌های فیلم در مقایسه با قسمت اول به شدت کاهش یافته‌اند و تکرار و اشتباه آن‌ها باعث ابراز این مشکل شده است، به خصوص در نیمه اول فیلم. این مسئله در نیمه دوم هم به شدت واضح است و برخی از شوخی‌ها به طرز ناپسندی تکرار شده‌اند. بازگشت شخصیت‌های قدیمی نیز بهبودی در این مسئله نداشته است. شخصیت‌های بزرگسال به طرزی کم هوشانه ترسیم شده‌اند که بسیار ناخوشایند است.

اما در بخش بازیگران، ما با بازگشت بازیگران اصلی قسمت قبلی شاهد بازیگرانی هستیم که در فیلم‌های شکارچیان روح هم حضور داشتند. به طور کلی، بازگشت این بازیگران اصلی مانند بیل مری بیشتر به صورت خدمت فنی محسوب می‌شود و دلیل خاصی برای بازگشت آن‌ها وجود ندارد. اگرچه حضور بازیگرانی مانند بیل مری همچنان جذاب است، اما انتظار می‌رفت که استفاده بهتری از آن‌ها در طول فیلم صورت بگیرد، و حتی اگر آن‌ها حذف می‌شدند، تأثیر زیادی در داستان فیلم ایجاد نمی‌کردند.

در فیلم Ghostbusters: Frozen Empire، بازیگران اصلی قسمت قبلی، مانند فیلم Afterlife، عملکردی شبیه به آنچه در قسمت اول داشتند، ندارند. مشکل اصلی اینجاست که فیلمنامه پر از اشکال است و وجود خطوط داستانی متعدد باعث می‌شود که شخصیت‌ها در طول فیلم ارتباط معناداری با یکدیگر نداشته باشند. همچنین، بازیگران جدید نیز نتوانسته‌اند عملکردی استوار و پایدار را به نمایش بگذارند. علاوه بر این، کمیل نانجیانی با شوخی‌های متعددش، اثری زیادی روی جوانه تاریک پایان فیلم می‌گذارد، اما در نهایت، به عنوان یک شخصیت جذاب در طول فیلم به تصویر نمی‌آید.

اما امیلی آلین لیند دارای جذاب‌ترین نقش در فیلم است و احتمالاً اگر تمرکز فیلم فقط بر روی خط داستانی این شخصیت بود، نتیجه بهتری به دست می‌آمد. وی به عنوان شخصیت مرموز و جذاب فیلم شناخته می‌شود که رازهای زیادی درباره او وجود دارد که می‌توانست برای شخصیت‌ها منبع کنجکاوی بیشتری باشد. با این حال، در نهایت وی هم به خدمت شخصیت شرور فیلم قرار می‌گیرد و سازندگان نتوانستند به خوبی از پتانسیل این شخصیت استفاده کنند.

اما شخصیت شرور و منفی فیلم “شکارچیان روح: امپراتوری یخ‌زده” نقطه ضعف فیلم است، زیرا در طول فیلم به عنوان یک تهدید قوی معرفی می‌شود، اما در نهایت به شدت ناامید کننده است. این شخصیت با اینکه به عنوان یک تهدید غیرقابل توقف به تصویر کشیده شده است، اما نهایتاً کار خاصی انجام نمی‌دهد و به شکل ناامیدکننده‌ای شکست می‌خورد. هرچند پایان فیلم به طوری به فیلم اول ارتباط دارد، اما کیفیت آن نمی‌تواند به قسمت اول برسد.

فیلم Ghostbusters: Frozen Empire با هدف ارائه دنیایی با تهدیدی بزرگ‌تر و جذاب‌تر از قسمت اول، تمام تلاش خود را می‌کند. این فیلم در کل سرگرم‌کننده است، اما نیمه اول آن به طور قابل توجهی خسته‌کننده است و حضور خطوط داستانی متعدد و شخصیت‌های اضافی باعث کاهش جذابیت و کیفیت فیلم شده است. همچنین، استفاده افراطی از کمدی در شخصیت شرور و منفی فیلم، به نحوی به فیلم آسیب زده و نتیجه‌گیری این است که با یک قسمت ناامیدکننده از مجموعه شکارچیان روح مواجه هستیم.