رقابت تنگاتنگ در اسکار ۲۰۲۴: پیش‌بینی برنده بهترین فیلم غیر انگلیسی‌زبان

در یازدهم مارس ۲۰۲۴، مراسم اسکار برگزار خواهد شد و مجله ووگ به این مناسبت بررسی فیلم‌های خارجی زبان نامزد اسکار را انجام داده است. نویسنده مقاله باور دارد که بهترین جایزه اسکار به بهترین فیلم‌های خارجی یا غیر انگلیسی‌زبان تعلق می‌گیرد و هر سال شاهد فیلم‌های بسیار خوبی در این بخش هستیم.

یکی از جواهرات سینمای سال ۲۰۲۳ فیلم برنده نخل طلای کن به نام «آناتومی یک سقوط» بود که از جایزه اسکار محروم ماند، اما به طور غیرمنتظره‌ای نامزد جایزه بهترین فیلم شد. این نامزدی معجزه‌آسا است و نشان از ارزش بالای آن فیلم می‌دهد.

سال ۲۰۲۳ برای فیلم‌های غیر انگلیسی‌زبان سال خوبی بود و بیشتر فیلم‌های نامزد اسکار هنوز در سالن‌های سینما اکران می‌شوند. با توجه به کیفیت بالای این فیلم‌ها، پیش بینی کردن کدام فیلم جایزه را به خانه خواهد برد، کار سختی است. اما با توجه به نامزدی “آناتومی یک سقوط”، این فیلم احتمالاً جزو فیلم‌هایی است که قابلیت برنده شدن دارد.

۱. منطقه مورد علاقه (The Zone of Interest)؛ برنده احتمالی فیلم‌های خارجی نامزد اسکار

• کارگردان: جاناتان گلیزر
• بازیگران: زاندرا هولر، کریستیان فریدل، مدوسا کنوپف، دانیل هولزبرگ، ساشا ماز، مکس بک، ولفگانگ لمپل، یوهان کارتهاوس، رالف هرفورث، فریا کرویتزکام، لیلی فالک، نله آهرنسمایر
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰

شایکار جاناتان گلیزر، فیلم «منطقه مورد علاقه»، اگر جایزه بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان اسکار را ببرد، هیجانی واقعاً غیرقابل انتظار خواهد بود. این فیلم که ساخت آن مدت‌ها به طول انجامید، به دلیل شجاعت، بحث‌برانگیزی و کیفیت برجسته‌اش، در سال ۲۰۲۳ بی‌نظیر بود. گلیزر، کارگردان بریتانیایی، اما با بازیگرانی که در فیلم از زبان آلمانی استفاده می‌کنند، این فیلم را به عنوان نماینده آلمان برای جایزه بهترین فیلم خارجی اسکار معرفی کرده است. اقتباس این فیلم از رمانی به همین نام اثر مارتین آمیس، که در سال ۲۰۱۴ منتشر شده بود.

داستان «منطقه مورد علاقه» در اردوگاه آشویتس رقم می‌خورد و به تمرکز بر فرمانده این اردوگاه، همراه با زندگی خانوادگی او با همسر و فرزندانش می‌پردازد. این فیلم به طور صریح‌ترین نمایش از حیطه‌بندی است و حتی بدون حضور صحنه‌های خشن و وحشتناک، توانسته است بی‌رحمانه و مؤثر باشد. با تمرکز بر روی انسانیت و اخلاقیات، «منطقه مورد علاقه» اندیشه‌هایی را به مخاطب القا می‌کند که ما انسان‌ها ممکن است در شرایط بیشتری از آنچه فکر می‌کنیم، توانایی انجام داشته باشیم. این فیلم اولین نمایش جهانی خود را در هفتاد و ششمین جشنواره فیلم کن در ۱۹ مه ۲۰۲۳ داشت و برنده جوایز بزرگی از جمله جایزه فیپرشی شد.

۲. انجمن برف (Society of the Snow)؛ فیلم باب میل مخاطب

فیلم “انجمن برف” که به کارگردانی جی.ای. بایونا است، بر اساس رمانی از پابلو ویِرسی ساخته شده است و داستان واقعی از فاجعه سقوط پرواز شماره ۵۷۱ نیروی هوایی اروگوئه را به تصویر می‌کشد. این فیلم با امتیاز ۹۱ از ۱۰۰ از سایت راتن تومیتوز نیز دریافت عالی کرده است.

گروه بازیگران فیلم بیشتر از فرهنگ اروگوئه‌ای و آرژانتینی هستند و بسیاری از آن‌ها تازه‌وارد در عرصه بازیگری هستند. این فیلم در سال ۱۹۷۰ روایت می‌کند که هواپیمای حامل تیم راگبی اروگوئه در کوه‌های آند سقوط می‌کند و چند نفر توانستند هفتاد و دو روز را در شرایط بسیار سخت و برفی زنده بمانند. این بازماندگان برای زنده ماندن از جسد هم‌تیمی‌های خود تغذیه می‌کنند.

از جنبه فنی، فیلم با تمرکز بر بقا و نمایش زیبایی‌های طبیعت و همچنین محوریت قدرت روح انسانی ساخته شده است. هرچند بخش‌هایی از فیلم واقعیتی خشن را به تصویر می‌کشد، اما با مهندسی داستانی، این فیلم به نوعی توانسته است تا در پایان، تمایل مخاطبان را به سوی خشونت و ترس کاهش دهد و احساس خوشحالی و رضایت را به آن‌ها منتقل کند.

۳. من کاپیتان هستم (Io Capitano)؛ برنده غیرمنتظره فیلم‌های خارجی نامزد اسکار

فیلم “من کاپیتان هستم” به کارگردانی ماتئو گارونه با بازیگرانی همچون سیدو صیر، مصطفی فال، ایساکا ساواگودو و هاشم یعقوبی، به امتیاز بالایی از سوی راتن تومیتوز امتیاز ۹۷ از ۱۰۰ را کسب کرده است. این فیلم در هشتادمین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز به رقابت برای دریافت جایزه شیر طلایی پرداخت و به این مناسبت، ماتئو گارونه به عنوان کارگردان این اثر جایزه شیر نقره‌ای و سیدو صیر به عنوان بازیگر نقش اصلی، جایزه مارچلو ماستریانی را دریافت کرد.

این فیلم که به عنوان نماینده ایتالیا در مراسم اسکار نود و ششم نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی شده است، داستان دو نوجوان اهل سنگال را روایت می‌کند که به دنبال زندگی بهتر به ایتالیا مهاجرت می‌کنند. ماتئو گارونه، کارگردانی است که از فیلم‌های جسورانه و صریحی مانند “گومورا” شناخته می‌شود. او در این فیلم تلاش کرده است تا با تصویربرداری از مکان‌هایی مانند صحراهای ممنوعه آفریقا، مسیر مهاجران را به تصویر بکشد.

“من کاپیتان هستم” ترکیبی از اصالت سینمای واقع‌گرایی با فانتزی‌های زیبا و محزون است. این فیلم می‌تواند برای برخی تماشاگران سخت باشد اما در عین حال، ارزشمند و الهام‌بخش است. نقش اصلی فیلم که توسط سیدو صیر بازی شده، نقطه برجسته‌ای از آن است. این فیلم با یک سکانس پایانی نفس‌گیر به پایان می‌رسد.

۴. روزهای عالی (Perfect Days)؛ فیلمی که احتمال بردش کم است، اما آن‌قدر خوب است که باید جایزه را ببرد

کارگردان فیلم “روزهای عالی” ویم وندرس بوده و بازیگرانی همچون کوجی یاکوشو، آریسا ناکانو، تاکیو اموتو، یومی آسو، سایوری ایشیکاوا، توموکازو میورا، آئوی یامادا، و مین تاناکا در آن حضور داشتند. امتیاز این فیلم در سایت راتن تومیتوز به ۹۵ از ۱۰۰ رسیده است.

داستان “روزهای عالی” درباره‌ی مردی ژاپنی به نام هیرایاما است که به کار تمیز کردن توالت‌های عمومی در توکیو مشغول است. بازی کوجی یاکوشو در نقش این مرد، با وجود سادگی و ظرافتی که در بازی او حضور دارد، به قدری قابل توجه است که به نظر نمی‌آید که دارد نقشی را بازی می‌کند. او برای بازی در این فیلم، در هفتاد و ششمین جشنواره فیلم کن به عنوان بهترین بازیگر مرد انتخاب شد.

“روزهای عالی” ابتدا به عنوان یک پروژه مستند درباره‌ی معماری توالت‌های توکیو شروع شد، اما وندرس آن را به یک فیلم سینمایی جادوئی درباره‌ی زندگی ساده تبدیل کرد؛ زندگی ساده‌ای که تعادلی میان کار و لذت‌های دنیوی دارد.

برای این قهرمان میانسال، لذت زندگی در موسیقی پیدا می‌شود؛ در موسیقی‌هایی همچون پتی اسمیت، ولوت آندرگراند، و ون موریسون که همواره در اتومبیلش گوش می‌دهد. او لذت را در عکاسی مبتدی از درختان، صیقل دادن خود در حمام عمومی، نوشیدن یک نوشیدنی لذیذ در پایان روز، و تنهایی‌ای که به نظر می‌آید هیچ‌گونه آزاری برایش ندارد، پیدا می‌کند. کم‌کم، گذشته‌ی این قهرمان ساده با برخوردهای غیرمنتظره‌ای آشکار می‌شود. اگرچه در نهایت یک درام خانوادگی در فیلم آشکار می‌شود، اما جذابیت اصلی این فیلم در ستایش زندگی در آرامش نه در دراما است؛ در ستایش از صبر، روزمرگی، و خوش‌قدمی. “روزهای عالی” به همه‌ی این دلایل یک فیلم باشکوه و محترم است که احتمال برد در جوایز اسکار را کاهش می‌دهد، اما ارزشمند به اندازه‌ی کافی است که جایزه را به دست بیاورد.

۵. اتاق دبیران (The Teachers’ Lounge)؛ فیلمی که بعد از تماشایش دوست دارید راجع به آن بحث کنید

فیلم “بازویس” که به کارگردانی ایلکر چاتاک ساخته شده، با بازیگرانی همچون لیونی بنش، میشائیل کلاما، رافائل اشتاخوویاک، آنا کاترین گومژ و اوا لوباو، با امتیاز بسیار بالای ۹۷ از ۱۰۰ از سوی راتن تومیتوز مورد استقبال قرار گرفت. این فیلم در پایان سال ۲۰۲۳ به روی پرده سینماها رفت و با وجود برخی از بررسی‌های منفی، توانست توجه بسیاری از منتقدان را به خود جلب کند.

داستان فیلم درباره‌ی معلمی است که در یک مدرسه آلمانی کوشیده تا به بی‌عدالتی‌های مسئولان مدرسه واکنش نشان دهد. بازی لیونی بنش در نقش این معلم، توانایی بی‌نظیر خود را در بازی این نقش نشان می‌دهد. او به دنبال ایجاد عدالت برای دانش‌آموزانش است، به‌ویژه برای یکی از دانش‌آموزان که هدف یک حمله قرار گرفته است.

یکی از جذابیت‌های اصلی این فیلم، برجسته کردن مفهوم عدالت و نشان دادن که گاهی اوقات عدالت به شکل غیرمنتظره‌ای به ما بازمی‌گردد. این اثر به‌طور کلی به سیاق انسانی بودن بیشتر توجه دارد تا جنبه‌های سیاسی.