بررسی توقفگاه‌های نهایی کشتی تایتانیک: یک صد سال پس از فاجعه غرق شدن

اما برخی از شهرها در سرتاسر جهان رابطه نزدیک‌تری با قربانیان تایتانیک، به‌ویژه با کشتی خود، دارند و در واقع احساس همدردی با آنها را تجربه می‌کنند. شهر بلفاست در شمال ایرلند، جایی که تایتانیک ساخته شد، و قبرستان‌های هالیفکس که محل دفن کشته‌شدگان این حادثه معروف است، از میان شهرها و مناطقی هستند که فاجعه غرق شدن تایتانیک برای آنها اهمیت و ویژگی خاصی دارد.

در ادامه، به بررسی پنج منطقه از انگلستان خواهیم پرداخت که بیش از ۱۰۰ سال از گذشته مورد تأثیر این حادثه قرار گرفته‌اند.

بندر تایتانیک کوارتر در بلفست؛ محلی که این کشتی در آن متولد شد

آخرین ایستگاه تایتانیک به عنوان محلی برای سوار شدن مهاجران ایرلندی خدمت می‌کرد.

قبل از شروع سفر خود به سوی اقیانوس اطلس، تایتانیک آخرین توقف خود را در بندر Queenstown ایرلند داشت و برای یک دوره کوتاه در تاریخ 11 آوریل در این شهر ساحلی قرار گرفت.

در این توقفگاه، 123 مسافر دیگر به تایتانیک پیوستند، اکثریت آنها از مهاجران ایرلندی؛ به عبارت دیگر، Queenstown بندری بود که یک سوم مهاجران ایرلندی برای رفتن به آمریکا از آن استفاده می‌کردند.

در این مکان، دست‌فروشان محلی در کنار بندر جمع می‌شدند تا محصولات خود را به مسافران عرضه کنند.

در ساعت 1:30 بعد از ظهر به وقت محلی، تایتانیک بادبان‌های خود را برافراشت و سفر ناپایان‌دار خود را آغاز کرد. امروزه گردشگران می‌توانند از نزدیک اسکله‌ای که مسافران از روی آن سوار کشتی شدند و همچنین ساختمان محل اقامت خدمه را مشاهده کنند و به نقاطی از آن دوره زمانی بازگردند.

یک سوم از افرادی که در این کشتی جان خود را از دست دادند، اصل انگلیسی داشتند

در تاریخ 5 آوریل 1912 میلادی، کشتی تایتانیک در ساوت همپتون، واقع در بندر جنوبی انگلستان، لنگر انداخت و به مدت 5 روز در گیت شماره 4 آن توقف نمود. این اسکله به‌طور خاص برای پذیرایی از کلاس جدید کشتی‌های اقیانوس‌پیمای شرکت حمل و نقل White Star Line طراحی و ساخته شده بود.

در این بندر، بخش عظیمی از آنچه به‌عنوان مختصرات تایتانیک شناخته می‌شود، بارگیری شد. همچنین، بیشترین تعداد از کارکنان و خدمه کشتی به‌همراه بسیاری از مسافران از این بندر به سفر خود را آغاز کردند.

در بعد از ظهر روز دوازدهم آوریل 1912، تایتانیک از ساوت همپتون به مقصد توقفگاه بعدی‌اش حرکت کرد و در این حین به دلیل امواجی که از حرکتش در بندر ایجاد شده بود، با یک کشتی کوچک‌تر به‌نام SS New York برخورد نمود. این حادثه، خطرناک بوده اما با پشت سر گذاشتن این خطر، تایتانیک به سرنوشت خود روانه شد.

تنها چند روز بعد، خبر حادثه فاجعه‌باری که برای این کشتی رخ داد، شهر را پر کرد. بسیاری از خدمه آن از ساوت همپتون بودند و بیش از یک سوم مسافران، یعنی تقریباً 549 نفر، هم از این شهر به عنوان خانه‌ای دوم برای خود می‌پنداشتند.

امروزه، این شهر بی‌اندازه از یادگارها و بناهای یادبودی برای قربانیان این حادثه پر است. به تازگی، یک موزه دریایی در ساوت همپتون افتتاح شده است که به تأثیرات فاجعه تایتانیک بر جامعه این شهر اختصاص دارد.

بازدیدکنندگان این شهر می‌توانند به سکوی اقیانوسی گیت 4 نگاهی بیندازند که حالا به عنوان سکوی اقیانوس شناخته می‌شود و در گذشته، تایتانیک برای چند ساعتی در آن پهلو گرفته بود.

بازماندگان تایتانیک به نیویورک برده شدند

در تاریخ 5 آوریل 1912 میلادی، کشتی تایتانیک در ساوت همپتون، واقع در بندر جنوبی انگلستان، لنگر انداخت و به مدت 5 روز در گیت شماره 4 آن توقف نمود. این اسکله به‌طور خاص برای پذیرایی از کلاس جدید کشتی‌های اقیانوس‌پیمای شرکت حمل و نقل White Star Line طراحی و ساخته شده بود.

در این بندر، بخش عظیمی از آنچه به‌عنوان مختصرات تایتانیک شناخته می‌شود، بارگیری شد. همچنین، بیشترین تعداد از کارکنان و خدمه کشتی به‌همراه بسیاری از مسافران از این بندر به سفر خود را آغاز کردند.

در بعد از ظهر روز دوازدهم آوریل 1912، تایتانیک از ساوت همپتون به مقصد توقفگاه بعدی‌اش حرکت کرد و در این حین به دلیل امواجی که از حرکتش در بندر ایجاد شده بود، با یک کشتی کوچک‌تر به‌نام SS New York برخورد نمود. این حادثه، خطرناک بوده اما با پشت سر گذاشتن این خطر، تایتانیک به سرنوشت خود روانه شد.

تنها چند روز بعد، خبر حادثه فاجعه‌باری که برای این کشتی رخ داد، شهر را پر کرد. بسیاری از خدمه آن از ساوت همپتون بودند و بیش از یک سوم مسافران، یعنی تقریباً 549 نفر، هم از این شهر به عنوان خانه‌ای دوم برای خود می‌پنداشتند.

امروزه، این شهر بی‌اندازه از یادگارها و بناهای یادبودی برای قربانیان این حادثه پر است. به تازگی، یک موزه دریایی در ساوت همپتون افتتاح شده است که به تأثیرات فاجعه تایتانیک بر جامعه این شهر اختصاص دارد.

بازدیدکنندگان این شهر می‌توانند به سکوی اقیانوسی گیت 4 نگاهی بیندازند که حالا به عنوان سکوی اقیانوس شناخته می‌شود و در گذشته، تایتانیک برای چند ساعتی در آن پهلو گرفته بود.

شهر هالیفکس در نوا اسکوشیا کانادا آخرین محل توقف 150 قربانی کشتی تایتانیک

چند روز پس از این فاجعه، خطوط وایت استار یک کشتی تعمیری را که در هالیفکس مشغول به کار بود، برای جستجوی اجساد و بازگرداندن آنها به موقعیت تایتانیک اعزام کرد. این کشتی در تاریخ 17 آوریل (همان روزی که قرار بود تایتانیک به نیویورک برسد) از محل خود حرکت کرد و در روزهای آینده منتظر بود که تعدادی کشتی دیگر نیز به کمک آن بیایند. این کشتی‌ها مسافران ویژه‌ای داشتند که از کشیش‌ها گرفته تا کیسه‌های ویژه جهت جمع‌آوری جسد و مایع مومیایی مرده‌ها در اختیار داشتند.

اولین گروه از قربانیان تا تاریخ 21 آوریل (یک هفته پس از وقوع حادثه) پیدا نشدند و علیرغم تلاش‌های شبانه‌روزی کشتی‌های نجات، تنها 328 نفر از آنها پیدا شدند. حتی بدن بی‌جان ثروتمندترین مسافر تایتانیک، جان جاکوب آستور چهارم، نیز در میان این 328 نفر بود.

بسیاری از جسدها در حال تجزیه‌تحلیل بودند و بنابراین 119 نفر از قربانیان در دریا به داخل رانده شدند، و 209 جسد باقی‌مانده به هالیفکس بازگردانده شدند. پس از بازگرداندن اجساد، 30 مقاطعه کار کفن و دفن به هالیفکس فرستاده شدند تا به خانواده‌ها در دفن عزیزانشان کمک کنند.

برای مدت چند هفته، یک ساختمان ورزشی محلی به نام “اداره بایگانی اطلاعات جان‌باختگان” ظاهر شد و خانواده‌ها می‌توانستند با مراجعه به آن، هویت اجساد را تشخیص دهند. 150 نفر از کشته‌شدگان که از دریا به داخل آورده شده بودند، در سه قبرستان هالیفکس دفن شدند و یکی از آنها با نام “ایرویو لان” حتی برای 121 نفر از اجساد جای اختصاصی داشت.

اکنون، در هالیفکس، ده‌ها منطقه و ساختمان یادبودی به قربانیان تایتانیک اختصاص یافته‌اند، از جمله کلیساهایی که مراسم مذهبی برای خاکسپاری آنها برگزار کردند. همچنین، موزه دریایی آتلانتیک در این شهر یک نمایشگاه دائمی دارد که به نقش مهم هالیفکس به عنوان محل استراحت ابدی مسافران تایتانیک می‌پردازد.