ورزش تای چی جلوگیری از پیشرفت پارکینسون: نتایج پژوهش 5 ساله

تای چی، یک هنر رزمی با حرکات آرام و ملایم، در یک تحقیق جدید نشان داده است که علاوه بر یادگیری دفاع شخصی، می‌تواند در مقابله با علائم بیماری پارکینسون نیز موثر باشد. بر اساس نتایج مطالعاتی که در 5 سال انجام شدند، انجام تمرین تای چی به مدت یک ساعت (دو بار در هفته) به مدت شش ماه، می‌تواند به کاهش پیشرفت بیماری پارکینسون کمک کند.

با توجه به گزارش سازمان پارکینسون انگلستان، حدود 10 میلیون نفر در سراسر جهان با بیماری پارکینسون مبتلا هستند. این بیماری که بر تولید دوپامین در مغز تأثیر می‌گذارد، هنوز علت دقیق آن مشخص نشده و درمانی معتبر برای آن وجود ندارد. اما مطالعات جدید نشان می‌دهند که تمرینات هنر رزمی تای چی ممکن است به عنوان یک راه ساده برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری مؤثر باشند.

مقابله با پیشرفت پارکینسون با ورزش تای چی

با توجه به تحقیقات انجام‌شده پیشین، تمرین یک ساعته تای چی (دو بار در هفته) به مدت شش ماه به بهبود چندین علامت بیماری پارکینسون کمک می‌کند. این تمرین نه تنها سرعت راه‌رفتن و ثبات وضعیت بیماران را بهبود می‌بخشد بلکه منجر به افزایش کیفیت زندگی آن‌ها نیز می‌شود.

در یک مطالعه جدید، محققان چینی به دنبال بررسی این بودند که آیا تمرین طولانی‌مدت تای چی تأثیر بیشتری دارد یا خیر. برای این منظور، دو گروه از بیماران مبتلا به پارکینسون را در بازه زمانی پنج ساله (از 2016 تا 2021) مورد آزمایش قرار دادند. گروه اول که از 147 نفر تشکیل شده برنامه تعیین‌شده تای چی را اجرا کردند (هفته‌ای دو بار و هر بار یک ساعت) و گروه دوم که شامل 187 نفر بود در این تمرین شرکت نکردند.

نتایج نشان داد که مشارکت در تمرینات تای چی، نه تنها باعث بهبود وضعیت حرکتی بیماران شد بلکه نیاز به افزایش داروها نیز کاهش یافت. افراد تمرین‌کننده تای چی به طور چشم‌گیری کمتر از افراد گروه دیگر نیاز به افزایش داروهای خود داشتند (87.5 درصد در گروه تای چی در مقابل 96 درصد در گروه دوم).

در مورد اختلال حرکتی، تحقیق نشان داد که در گروه تای چی، این اختلال 1.4 درصد بود در حالی که در گروه دوم این عدد به 7.5 درصد افزایش یافت. همچنین تعداد افراد با اختلال شناختی خفیف در گروه تای چی به نسبت کمتری بود (3 درصد در گروه تای چی در مقابل 10 درصد در گروه دوم).

این نتایج جالب در مجله Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry منتشر شده‌اند.