فضاپیماهایی برای سفر به ستارگان معرفی شدند

مدل‌های فضاپیماهایی الهام گرفته از مدوزاها، خانه‌های سه‌بعدی چاپ‌شده، روابط پلی‌آموروس و رژیم‌های غذایی گیاه‌خواری از جمله روش‌هایی هستند که کارشناسان برای ممکن ساختن سفرهای بین‌ستاره‌ای پیش‌بینی کرده‌اند.

این ایده‌ها از سوی دانشمندان، مهندسان، معماران و نظریه‌پردازان اجتماعی در پاسخ به یک رقابت جهانی برای توسعه طرح‌هایی برای “کشتی‌های نسل‌ها” ارائه شده‌اند؛ کشتی‌های خودکفایی که قادر به پشتیبانی از ۱۵۰۰ نفر در یک سفر ۲۵۰ ساله به یک سیاره قابل سکونت هستند.

شرکت‌کنندگان در رقابت طراحی پروژه هیپریون که سال گذشته آغاز شد، تنها می‌توانستند از فناوری‌های کنونی یا فناوری‌هایی که انتظار می‌رود در آینده نزدیک ظهور کنند، مانند همجوشی هسته‌ای، در پیشنهادات خود استفاده کنند.

یک هیئت داوران متخصص، از جمله دانشمندان ناسا، قابلیت اجرایی تقریبا ۱۰۰ طرح ارسال‌شده را ارزیابی کرده و بررسی کردند که چگونه زیستگاه‌ها، معماری و ساختارهای اجتماعی آنها می‌توانند به تیم فضایی کمک کنند تا نه تنها زنده بمانند بلکه به عنوان یک جامعه در طول چندین نسل پرواز فضایی رشد کنند.

برنده این رقابت “کریسالیس” بود، یک فضاپیمای ۵۸ کیلومتری به شکل سیگار که بر اساس مجموعه‌ای از سیلندرهای هم‌مرکز طراحی شده بود، هرکدام برای انجام عملکرد خاصی اختصاص داده شده است: اتاق‌های خواب سه‌بعدی چاپ‌شده؛ فضاهای مشترک شامل پارک‌ها، کتابخانه‌ها و گالری‌ها؛ و مزارع و بیوم‌هایی از محیط‌های مختلف زمین، مانند جنگل‌های استوایی.

از آنجا که حیوانات تنها برای حفظ تنوع زیستی به فضاپیما منتقل می‌شدند، رژیم غذایی گیاه‌خواری ضروری بود.

این طراحی برای برنامه‌های دقیق خود مورد ستایش قرار گرفت، به‌ویژه نحوه ارزیابی تاب‌آوری روانی خدمه از طریق زندگی در پایگاه‌های انزواگرای قطب جنوب. این پیشنهاد همچنین توضیح داد که چگونه ساختارهای خانوادگی تغییر خواهند کرد، به‌طوری‌که حس تعلق افراد بیشتر بر اساس عضویت در جامعه کشتی‌ستاره‌ای خواهد بود. ساکنان اجازه داشتند فرزند داشته باشند، اما لزوماً با همان شرکا.

طرح دوم، “هیپریون”، یک فضاپیمای است که شبیه ایستگاه فضایی از فیلم 2001: A Space Odyssey است. دو حلقه این طراحی به گونه‌ای مهندسی شده‌اند که یک میدان مغناطیسی مشابه زمین ایجاد کنند، که برای بارداری موفق در فضاهای عمیق ضروری است و در غیر این صورت مأموریت به شکست خواهد انجامید.

پیشنهاد همچنین شامل طراحی لباس‌های گشاد با جیب‌های بزرگ و قابل مهر و موم است تا از افتادن اشیاء در جاذبه کم جلوگیری کند. این مأموریت شامل سه جفت لاک‌پشت است که به دلیل طول عمر زیاد، فعالیت نسبتاً کم و مقاومت در برابر بیماری انتخاب شده‌اند.

طرح سوم، “سیستم استلار پروکسیوم”، بر اساس شکل یک مدوزا طراحی شده و از یک سیارک توخالی به عنوان سپری برای محافظت در برابر برخوردها استفاده می‌کند. این طراحی جامعه‌ای را تصور می‌کند که توسط یک هوش جمعی غیرانسانی و شورای انسانی هدایت می‌شود و همچنین پتانسیل ظهور دین‌های جدیدی مانند نئوپگانیسم که “طبیعت و انسان را در تمام اشکال آن تقدیس می‌کند” را پیش‌بینی می‌کند.

دیگر طرح‌های برجسته شامل “بی‌پایان فراتر از ستارگان” بود که شامل نورهای شناور تولیدشده از بیوگاز است که از بدن‌های مردگان استخراج می‌شود.

دکتر آندریاس هاین، مدیر اجرایی “ابتکار مطالعات بین‌ستاره‌ای” که این رقابت را برگزار کرد، گفت: «که این رقابت جزء یک تمرین بزرگتر برای بررسی این است که آیا بشریت می‌تواند به ستارگان سفر کند” و “چگونه یک تمدن ممکن است در محیطی با منابع بسیار محدود زندگی کند، یاد بگیرد و تکامل یابد.»

وی افزود: «ما از شرکت‌کنندگان خواستیم تا معماری، فناوری و سیستم‌های اجتماعی را برای تصوری از یک جامعه عملی که قرن‌ها دوام آورد، ادغام کنند و نتیجه فراتر از انتظارات بود.»

منبع خبر : theguardian.com