آیا باربی می‌تواند الگویی برای موفقیت دیگر فیلم‌های عروسک‌محور باشد؟

در دهه ۲۰۱۰ و پس از آن، فیلم‌های ابرقهرمانی از مارول و دی‌سی باکس آفیس را به سلطه خود درآوردند. هرچند که این فیلم‌ها هنوز هم جایگاه خود را در میان تماشاگران حفظ کرده‌اند، اما به نظر می‌رسد یک روند تازه در حال شکل گرفتن است. فیلم «باربی» اثبات می‌کند که زندگی در جهان پلاستیکی می‌تواند موضوعی جذاب برای هالیوود معاصر باشد. گرتا گرویگ با موفقیت چشمگیر این مسیر را با فیلم «باربی» طی کرده است.

این فیلم که باکس آفیس را در دست گرفت، با فروش قابل توجه ۱۵۵ میلیون دلاری در ایالات متحده اکران شد و حتی توانست فیلم «سوپر ماریو» از کمپانی ایلومینیشن اینترتینمنت را که با فروش کلی ۱۴۶ میلیون دلاری خود در ماه آوریل به چشم انداز گذاشته بود، پشت سر بگذارد. این موفقیت نشان‌دهنده آگاهی استودیوهای هالیوود از نیاز تازه‌ای در بازار سینما است، به‌خصوص با ورود اسباب‌بازی‌های محبوب مانند ماشین‌های «هات ویلز»، ربات‌های Rock’ Em Sock’ Em و حتی گوی فالگیر «مجیک اِیت بال» به دنیای سینما.

با این حال، احتمالاً هیچ یک از این فیلم‌های اسباب‌بازی محور نخواهند توانست به موفقیت «باربی» دست پیدا کنند. «باربی» به عنوان یکی از نمادهای مهم و تأثیرگذار اسباب‌بازی‌های تاریخ شناخته می‌شود و دارای یک معنای اجتماعی و سیاسی خاص است. روث هندلر، خالق عروسک باربی، با نسخه‌های متعدد این عروسک، به دختران جوان آموخت که هر آنچه که می‌خواهند، ممکن است؛ از ستاره‌شناس گرفته تا جراح یا خلبان نیروی دریایی. این عروسک تأثیرگذار در پیشبرد برابری جنسیتی در اواخر قرن بیستم نقش داشته است.

این تأثیرات بسیاری را در جوانان و هنرمندان به وجود آورده است. ترانه‌ها و آثار هنری با الهام از فرم اندام پلاستیکی کرم عروسک باربی ساخته شده‌اند، و برند باربی نه تنها نمایانگر مصرف‌گرایی بلکه نماد ایده‌آلیسم و رویای امریکایی نیز شده است. این فیلم با توجه به انعطاف‌پذیری و چندجانبه عروسک باربی و استراتژی‌های بازاریابی موفق، توانسته است تا مخاطبان گوناگون را جذب کند؛ از بچه‌های امروز تا کسانی که با این عروسک بازی کرده‌اند و حتی مخاطبان فرهنگ عامه که دوست داشته‌اند بازیگران معروف را در این فیلم ببینند. همچنین، علاقه‌مندان به سینمای هنری نیز با دیدن آخرین اثر مشترک گرویگ و نوآ بومباک که فیلمنامه را با هم نوشتند، راضی‌ترین تجربه را خواهند داشت. به نظر می‌رسد که موضوع این فیلم، یکی از موضوعات پربحث روز است و ممکن است باعث شود تا سینما به دنبال ساخت فیلم‌هایی با محوریت اسباب‌بازی شود.

حتی در دوره‌ای که سینمای درجه ب (برای فیلم‌های با بودجه پایین و هدف تجاری) دوباره به شکوفایی می‌رسد و مخاطبان ممکن است با احساس نیمه‌طعنه به آثار آن نگاه کنند، «باربی» توانست باکس آفیس را به دست آورد. این موفقیت بدون شک تحت تأثیر استراتژی‌های تبلیغاتی قرار گرفته است و حتی هم‌زمان با اکران «اوپنهایمر» کریستوفر نولان، این تأثیر بیشتر شده است. تبلیغات موثر و استفاده از رنگ صورتی در هر جزء از فیلم، از لباس بازیگران تا فرش قرمز، به جلب توجه مخاطبان کمک کرده است. حتی صفحه اصلی گوگل هم در روز اکران فیلم به رنگ صورتی درآمد.

فیلم گرویگ چیزی را ارائه داد که در دوران مدرن اغلب از آن چشم‌پوشی شده است: ایجاد احساس تجربه مشترک در تماشای فیلم. این ایده از طرفداران دعوت به مشارکت کامل با محتوای فیلم و ایجاد تبلیغات دهان به دهان ایجاد کرد. استفاده از عناصر صورتی در تبلیغات و نمایش‌های پیش از اکران نشان از هوشمندانه بودن استراتژی تبلیغاتی دارد.

آیا سازندگان فیلم «مجیک ایت بال» می‌توانند با ادعا کنند که کالاهای اقتباسی از آن همانند باربی اهمیت اجتماعی دارند؟ این امر بسیار مشکل است. حتی با حضور لئوناردو دی‌کاپریو و کارگردانی استیون اسپیلبرگ، این امکان وجود دارد که به موفقیت مالی بسیار کمتری نسبت به «باربی» دست یابد. در مورد «هات ویلز» که فروش آن برابر با موفقیت «باربی» قرار ندارد، وضعیت حتی بحران‌زده‌تر است زیرا فیلم اصلاً شخصیت اصلی مهمی را ندارد.

اصولاً تعداد کمی از اسباب‌بازی‌ها دارای پتانسیل هستند که به موفقیت باربی برسند. آیا حتی عروسک‌ها می‌توانند به محبوبیت فرهنگی و اجتماعی باربی برسند؟ احتمالاً خیلی کم. «باربی» باعث تغییر سرنوشت فیلم‌های عروسک‌محور شده و به نظر می‌رسد که این تأثیر بر جا مانده و دیری نخواهد گذشت.