پژوهش تازه: حضور میکروپلاستیک در رحم انسان تا جفت جنین را نشان می‌دهد!

در تشکیلات رشد جنین، محققان مقادیر نگران‌کننده‌ای از میکروپلاستیک را شناسایی کرده‌اند. در دهه‌های اخیر، محققان توانسته‌اند به وسیله میکروسکوپ، تکه‌های کوچک پلاستیکی را در بیش از ۱۰ نمونه از بافت‌های جفت جنین شناسایی کنند. (جفت جنین نقش مهمی در ارائه اکسیژن و مواد غذایی برای جنین در حال رشد دارد.)

با توجه به تحقیقات اخیر که در مجله Environment International منتشر شده، گروهی از محققان از دانشگاه هاوایی و دانشگاه فدرال آلاگواس برزیل، 30 جفت جنین اهداشده به مخزن نمونه‌های تولیدمثلی هاوایی را در بازه زمانی 2006 تا 2021 مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد که آلودگی به میکروپلاستیک در طول این دوره به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

در سال 2006، تنها شش جفت جنین از هر 10 نمونه اهدایی شامل میکروپلاستیک بودند. تا سال 2013، این نسبت به 9 جفت از هر ده جفت افزایش یافت. در سال 2021، هر یک از 10 جفت مورد بررسی نشانگر آلودگی به میکروپلاستیک بوده و اندازه ذرات میکروپلاستیک نیز از گذشته بزرگ‌تر بوده است.

وضعیت نگران‌کننده آلودگی به میکروپلاستیک‌ها

تخصصی‌ها اظهار می‌دارند که پلاستیک ممکن است در غذاهای مصرفی یا حتی هوایی که تنفس می‌کنیم حضور داشته باشد. پلاستیک‌های میکروسکوپی از طریق مواردی همچون مایعات غذا یا حتی تنفس هوا وارد بدن ما می‌شوند. این ذرات در روده جذب می‌شوند، سپس از طریق جریان خون به سایر نقاط بدن منتقل می‌شوند و در دوران بارداری، در جفت جنین جمع می‌گردند. اما هنوز محققان نمی‌توانند به اطمینان بگویند آیا این میکروپلاستیک‌ها از طریق بند ناف به نوزاد انتقال یافته و یا خیر.

در حال حاضر، اجتناب از تماس مستقیم با میکروپلاستیک‌ها به نظر می‌رسد که غیرممکن است و تأثیرات آن بر سلامت انسان به طور کامل مشخص نشده است. براساس برخی اندازه‌گیری‌ها، میانگین هر فرد در هفته تقریباً یک کارت بانکی پلاستیکی را استنشاق می‌کند و برخی از اجزای آن ممکن است در عمق ریه‌ها باقی بماند.

علاوه بر این، ذرات ریز میکروپلاستیک در آب آشامیدنی و غذا حضور دارند و براساس تحقیقات ابتدایی بر روی موش‌ها، به نظر می‌رسد که این آلاینده‌ها می‌توانند به اندام‌های مختلف بدن جوندگان نفوذ کنند. مطالعات دیگر اخیراً نشان داده‌اند که میکروپلاستیک‌ها در شیر مادر و مدفوع نوزادان نیز یافت می‌شوند.

با تردید در مورد اثرات حضور پلاستیک در جفت جنین، آزمایش‌های ابتدایی روی موش‌ها نشان می‌دهد که میکرو و نانوپلاستیک‌ها ممکن است توانایی ایجاد اختلال در رشد مغز جنین را داشته باشند، که به‌طور غیرمستقیم ممکن است منجر به پیامدهای غیرمطلوب در رشد عصبی گردد.

توجه به این نکته ضروری است که این پژوهش اخیراً در هاوایی انجام شده و به‌عنوان یک مطالعه محدود به این منطقه خاص تلقی شود. افراد ساکن جزایر هاوایی به میزان بیشتری غذاهای دریایی مصرف می‌کنند که به شدت در معرض آلودگی‌های پلاستیکی اقیانوس آرام قرار دارند؛ همچنین، ساکنان مناطق دورافتاده عموماً از پلاستیک‌های یکبار مصرف به میزان بیشتری استفاده می‌کنند.