استفاده از عینک واقعیت مجازی برای کشف اطلاعات بیشتر از مغز انسان از طریق موش‌ها

در آخرین پیشرفت علم عصب‌زیست‌شناسی، موش‌ها با استفاده از عینک واقعیت مجازی در دنیای دیجیتال حرکت می‌کنند. پژوهشگران دانشگاه نورت‌وسترن اعلام کرده‌اند که این تکنولوژی می‌تواند به ما در درک عملکرد حافظه کمک کند.

تیم تحقیقاتی تحت رهبری “دنیل دومبک”، استاد علوم اعصاب در دانشگاه نورت‌وسترن، عینک‌های واقعیت مجازی کوچکی برای موش‌ها تولید کرده است. پس از قرار دادن این عینک‌ها بر سر موش‌ها، فعالیت مغز آن‌ها به‌صورت دقیق زیر نظر گرفته شد تا بررسی شود چگونه مسیرها را در هزارتوهای دیجیتالی به‌خاطر بسپارند. این پژوهش به هدف شناسایی نورون‌هایی که در شکل‌دهی حافظه مغز نقش دارند، انجام شده است.

از آنجایی که دستگاه‌های پیشرفته تصویربرداری از فعالیت مغز معمولاً حجیم هستند و قابلیت حرکت و پیگیری موش‌ها را ندارند، پژوهشگران به‌جای آن، سر موش‌ها را زیر میکروسکوپ‌های بزرگ ثابت نگه داشته‌اند تا بتوانند اسکن مغز آن‌ها را انجام دهند. موش‌ها با استفاده از یک تردمیل و عینک واقعیت مجازی، به شبیه‌سازی حرکت کردند.

تصاویر نمایش داده شده در عینک‌ها، صحنه‌هایی از هزارتو و شکارچیانی مانند جغد بوده‌اند. هدف پژوهشگران از این تجربه، بررسی تغییرات سیناپس‌ها در مغز برای شکل‌گیری حافظه بوده و مکانیسم این تغییرات را مشخص کردند.

کمک به فهم مغز انسان

این تحقیق به پژوهشگران کمک می‌کند تا درک کنند چگونه مغز انسان اطلاعات مکانی خود را در دنیای اطرافش تشخیص می‌دهد. همچنین، آن‌ها می‌خواهند مفهوم تبدیل تجربیات به خاطره و یافتن راه‌حل‌های مسائل را بررسی کنند. در نهایت، می‌خواهند بفهمند چگونه بیماری‌های زوال اعصاب تأثیری بر حافظه دارند.

استفاده از محیط‌های مجازی به پژوهشگران این امکان را می‌دهد که از جدیدترین ابزارها برای پاسخ به این پرسش‌ها بهره‌مند شوند. در آینده، حتی ممکن است با ساخت عینک‌های واقعیت مجازی کوچک‌تر، موش‌ها را به محیط‌ها یا هزارتوهای واقعی حرکت دهند.

در مرحله ابتدایی مطالعات، پژوهشگران موش‌ها را با هزارتوهای ساده آشنا کردند که دارای جوایز پنهان بودند. در چند مورد، شکارچیانی به شبیه‌سازی‌ها افزوده شدند که از آسمان مجازی در پیش موش‌ها ظاهر می‌شدند.

واکنش موش‌ها به این تهدیدها به شدت شبیه واکنش آن‌ها در محیط‌های واقعی بود. آن‌ها یا از حرکت می‌ایستادند یا فرار می‌کردند.

دانشمندان متوجه شدند که وقتی موش‌ها پس از دیدن شکارچی در مکان خود بی‌حرکت می‌شدند، نورون‌های مسیریابی مغزشان موقعیتی متفاوت از آنچه حیوان در آن قرار داشته را می‌خواندند.

به نظر می‌رسید که موش‌ها در حال تصوّر کردن یک مکان امن برای خود بوده و خود را در آن مکان می‌بینند، اما نه متوجه هستند که در موقعیتی خطرناک ایستاده‌اند. پژوهشگران قصد دارند این مطالعه را ادامه دهند زیرا می‌تواند روشنایی بیاندازد که چگونه تخیلات در مغز شکل می‌گیرند.