کمدی‌هایی که لبخند را از لبانتان می‌گیرند

همه ما به کمی خنده و شادی در زندگی روزمره‌مان نیاز داریم. بالاخره، خنده می‌تواند به عنوان داروی بی‌درمان برای دردها عمل کند. این موضوع باعث تعجب نیست که فیلم‌های کمدی مانند “هواپیما!”، “دکتر استرنج لاو”، “زین‌های شعله‌ور” یا “ساقدوش‌ها” به عنوان قطعه‌های جدایی‌ناپذیر از فرهنگ عمومی شناخته شده‌اند و همواره لذت بخش بوده‌اند. حتی کمدی‌های متوسط نیز مکان ویژه‌ای در میان تماشاگران دارند و تماشای آن‌ها آرامش بخش و سرگرم‌کننده است. اما وقتی یک فیلم کمدی باید خنده برانگیز باشد اما به جای آن بی‌رمق و بی‌انگیزه کنار گذاشته شود، واقعاً ناامید کننده است. در زیر به بدترین فیلم‌های کمدی که اصلاً خنده دار نیستند و کمترین امتیاز را از منتقدان دریافت کرده‌اند، اشاره می‌شود.

۱۰. یک ماجرای شرم‌آور (A Low Down Dirty Shame)

• تاریخ انتشار: ۱۹۹۴
• کارگردان: کینن آیوری وینز
• بازیگران: کینن آیوری وینز، جیدا پینکت اسمیت، سالی ریچاردسون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۴ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb: ۵.۹ از ۱۰

تنها نقطه قوت این فیلم، عنوانش است که به واقعیت اساسی فیلم می‌پردازد؛ یک کمدی اکشن خسته‌کننده با نویسندگی/کارگردانی و بازیگری کینن آیوری وینز در نقش یک بازپرس خصوصی که به پرونده‌ی یک سلطان مواد مخدر می‌پردازد. وینز به عنوان کارگردان، عمل خوبی انجام داد. او نخستین قسمت از فرنچایز «فیلم ترسناک» (Scary Movie) را در سال ۲۰۰۰ ساخت که به مدتی برترین فیلم یک کارگردان آفریقایی-آمریکایی بود. وی همچنین در سال ۲۰۰۴ فیلم «دختران سفیدپوست» (White Chicks) را کارگردانی کرد که خنده‌دار بود و مخاطبان زیادی جذب خود کرد. اما دلیل واضحی برای اینکه این فیلم به اندازه‌ی انتظارات، تا این حد بی‌معنی و فاقد جذابیت شده است، وجود ندارد.

۹. ماجرای خوابگاه ۳ (Transylmania)

• تاریخ انتشار: ۲۰۰۹
• کارگردان: دیوید هیلنبراند، اسکات هیلنبراند
• بازیگران: پاتریک کاوانا، جیمز دیبلو تونی، آنتونی دنمان
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb: ۳.۸ از ۱۰

چه اتفاقی می‌افتد وقتی یک گروه از نوجوانان برای تعطیلات به ترانسیلوانیا می‌روند؟ در یکی از بدترین فیلم‌های کمدی دوران با عنوان “ماجرای خوابگاه ۳” که تقلید ضعیف و ناکامی از فیلم “تعطیلات لمپون” است، هیچ چیز خنده‌داری وجود ندارد. این فیلم حتی به فرانکنشتاین جوان نیز نمی‌رسد، با تمام تلاشش. ممکن است آن را به عنوان نسخه‌ای بسیار ضعیف‌تر از فیلم‌های “کیک آمریکایی” در نظر گرفت که تمام شوخی‌های خود را به بدترین شکل ممکن تکرار می‌کند.

۸. با تشکر از شما دکتر ری (Merci Docteur Rey)

• تاریخ انتشار: ۲۰۰۴
• کارگردان: اندرو لیتواک
• بازیگران: دایان ویست، جین بیرکین، ونسا ردگریو
• امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb: ۶.۱ از ۱۰

این فیلم مضحک، که توسط اندرو لیتواک کارگردانی شده است، یک تولید بی‌ارزش با بازی دایان ویست در نقش یک معتاد است. او به یک زن که به ادعای خود درمانگر است، می‌گوید که شاهد یک قتل بوده است. “با تشکر از شما دکتر ری” تلاش‌های فیلم برای بودن خنده‌دار و قابل درک، با همه دست‌وپا زدن‌هایش، موفقیتی نداشته و حتی نقطه‌ای جالب توجه نیز ندارد. حتی حضور ونسا ردگریو در نقش خودش نمی‌تواند فیلم را نجات دهد. اصلاً مشخص نیست که این فیلم برای چه هدفی ساخته شده است.

۷. کودک دردسرساز (Problem Child)

• تاریخ انتشار: ۱۹۹۰
• کارگردان: دنیس داگن
• بازیگران: جان ریتر، مایکل ریچاردز، گیلبرت گوتفرید
• امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb: ۵.۴ از ۱۰

“کودک دردسرساز” به نظر می‌رسد که به طور کلی نگرانی‌های بزرگسالان راجع به کودکان را بازتاب می‌دهد. این فیلم داستان یک زوج غیرعادی است که پسربچه‌ای را به عنوان فرزند قبول می‌کنند، که بعدها متوجه می‌شوند او شیطان است. بسیاری از والدین اعتراضاتی علیه این فیلم داشتند، از جمله نظرات بی‌رحمانه و بالقوه آزاردهنده درباره فرزندخواندگی (که در پخش خانگی سانسور شد) و نیز نارضایتی حامیان حیوانات از تصویر نفرت‌انگیز گربه در ماشین لباسشویی روی پوستر فیلم. علیرغم شکست گرفتن امتیاز بسیار پایین از سوی منتقدان، این فیلم در سینما و همچنین در بازار ویدئویی و تلویزیون موفق بود. این فیلم سرآغاز یک فرنچایز ناپسندتر بود، که دنباله‌هایی داشت که امتیازات خیلی بیشتری را دریافت کردند، اما هیچکدام از آنها به موفقیت نخوردند، شامل یک فیلم تلویزیونی بود که به دلیل نقدها و بازخوردهای منفی هیچ توجهی نداشت.

۶. ببین حالا کی حرف می‌زنه (Look Who’s Talking Now)

• تاریخ انتشار: ۱۹۹۳
• کارگردان: امی هکرلینگ
• بازیگران: جان تراولتا، کریستی آلی، دیوید گلگر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb: ۴.۴ از ۱۰

“ببین حالا کی حرف می‌زنه” با بازی جان تراولتا و کریستی آلی و کارگردانی امی هکرلینگ، یک کمدی رمانتیک درباره یک مادر شاغل است که در یک اسباب‌بازی فروشی کار می‌کند. این فیلم، با حضور صدای خنده‌دار بروس ویلیس به عنوان یک نوزاد، می‌توانست بهتر و خنده‌دارتر از این باشد. این فیلم دنباله دو قسمت دیگر دارد که از هر لحاظ با شکست روبرو شدند. صدای دنی دویتو و دایان کیتون (به ظاهر تقلید از ژا ژا گابور)، در نقش سگ‌های سخن‌گو، در یکی از آشفته‌ترین و مسخره‌ترین فیلم‌های کریسمسی که تا به حال ساخته شده، به بی‌استفاده‌ترین شکل ممکن هدر رفته است. خوشبختانه، یک سال بعد، تراولتا با بازی در “پالپ فیکشن” بازگشت تا این فاجعه را جبران کند.

۵. سومین جرم (۳ Strikes)

• تاریخ انتشار: ۲۰۰۰
• کارگردان: دی‌جی پو
• بازیگران: برایان هوکس، دی‌جی پو، فیزون لا
• امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb: ۴.۷ از ۱۰

فیلم “سومین جرم” به قانون جرم و جنایت در کالیفرنیا اشاره دارد. این فیلم کمدی ساخته‌ی دی‌جی پو درباره یک محکوم با بازی برایان هوکس است که تلاش می‌کند از محکومیت سومین جرم خود، که به معنای حبس ابد است، فرار کند. دیوید آلن گریر نیز در نقش مکمل حضور دارد. “سومین جرم” نمره ۰% در راتن تومیتوز و امتیاز ۱۱ از ۱۰۰ در متاکریتیک را کسب کرد. اما با وجود شکست انتقادی، با موفقیت مالی مواجه شد.

۴. شش کله‌پوک (The Ridiculous 6)

• تاریخ انتشار: ۲۰۱۵
• کارگردان: فرانک کوراکی
• بازیگران: آدام سندلر، تری کروس، خورخه گارسیا
• امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb: ۴.۸ از ۱۰

فیلم “شش کله‌پوک” در واقع یک تقلید کمدی از فیلم‌های “هشت نفرت‌انگیز” کوئنتین تارانتینو و “هفت دلاور” است. اما به نظر می‌رسد که این پروژه به خوبی موفق نشده است. با وجود بی‌توجهی به جزئیات، این فیلم با مدت زمان ۱۱۹ دقیقه واقعاً کسل‌کننده و حوصله‌سربر است. یکی از نکات مثبت این فیلم، توجه درست به دوره تاریخی است، و همچنین بازی آدام سندلر و تیلور لاتنر در نقش‌های مکمل که می‌تواند یکی از نقاط قوت این فیلم باشد.

۳. تیغ‌زن‌های نشنال لمپون (National Lampoon’s Gold Diggers)

• تاریخ انتشار: ۲۰۰۳
• کارگردان: گری پریسلر
• بازیگران: کریس اوون، رنی تیلور، لوییس لسر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb: ۳ از ۱۰

فیلم “تیغ‌زن‌ها” ممکن است بدترین عنوان در میان فیلم‌های کمدی “نشنال لمپون” باشد. داستان این فیلم درباره دو جوان است که در دنیای همسن و سال خودشان هواخواهی ندارند و به نوعی طردشده محسوب می‌شوند و به دنبال اغوا کردن زنان مسن و بدست آوردن پول‌هایشان هستند. بزرگ‌ترین مشکل این فیلم این است که بی‌محتوا به نظر می‌رسد و این تنها مشکل نیست. مشکل اصلی این فیلم این است که همه چیز از ابتدا تا انتها تنها برای رفع تکلیف انجام شده است.

۲. اَبَربچه‌ها: بچه‌های نابغه ۲ (Superbabies: Baby Geniuses 2)

فیلمی که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد و توسط باب کلارک کارگردانی شد، با عنوان “اَبَربچه‌ها: بچه‌های نابغه ۲” شناخته می‌شود. این فیلم با بازیگرانی همچون جان وویت، اسکایلر شای، و پیتر ویگفیلد معروف است. امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز ۰ از ۱۰۰ و در IMDb ۱.۵ از ۱۰ است.

“اَبَربچه‌ها: بچه‌های نابغه ۲” یکی از بدترین فیلم‌های کمدی معاصر است و در فهرست‌های اینترنتی به عنوان بدترین فیلم‌های کمدی ذکر می‌شود. این فیلم، بدترین نسخه ممکن برای یک دنباله بوده و بسیار از آنتیکه‌های بد فیلم‌سازی سال ۱۹۹۹ که مرتبط با “بازگشت به وطن” بودند، کاملاً از بین رفته است. در حالی که جان وویت در سال ۱۹۷۹ به دلیل بازی خود در “بازگشت به وطن” اسکار برنده شد، اما در این فیلم او، استعدادهای بی‌اندازه‌اش به وسیلهٔ یک نقش ناکارآمد و تلاش‌های بی‌معنی در کنار جلوه‌های ویژه بدرد نخور و شوخی‌های فاقد طراوت و طنز، کاملاً تلف شده‌اند.

۱. هزار کلمه (A Thousand Words)

محصول سال ۲۰۱۲، کارگردانی برایان رابینز، بازیگران ادی مورفی، کری واشینگتن، و کلیف کرتی، امتیاز راتن تومیتوز ۰ از ۱۰۰ و امتیاز IMDb به فیلم ۵.۸ از ۱۰. این فیلم به عنوان بدترین عنوان در فهرست فیلم‌های کمدی ناامیدکننده شناخته شده است. اینکه چگونه یکی می‌تواند با انتخاب ادی مورفی در یک فیلم کمدی، و آن هم در نقش یک شخصیت که صدایش را از دست می‌دهد، موافقت کند، انگیزه اصلی برای نقد این فیلم است. ادی مورفی، یکی از بزرگترین استعدادهای کمدی تاریخ، در این فیلم از بزرگترین دارایی‌های خود استفاده نمی‌کند و به طور ناخواسته به عنوان یک شخصیت ساده و بی‌صدا ارائه می‌شود. این انتخاب مشکلات فیلم را به شدت تشدید می‌کند؛ ضعف اصلی فیلم در استفاده از ادی مورفی بدون صداست. علاوه بر این، فیلمنامه فیلم بسیار ضعیف است و با توجه به استعداد و کارنامه ادی مورفی، تمامی شانس‌های موفقیت فیلم از بین می‌رود.