۸ فیلم ترسناک اسپانیایی که شما را وحشت‌زده خواهند کرد

در سال‌های اخیر، سینمای اسپانیا به یکی از ستون‌های اصلی ژانر ترسناک تبدیل شده است. اسپانیایی‌ها با داستان‌های محلی و فرهنگی غنی، شهرت بی‌نظیر فیلم‌های ترسناک خود را به عنوان نتیجه‌ای از عناصر خونین و فضاهای پرتنش می‌پندارند. این فیلم‌ها تجربه‌های هولناکی را برای بیننده به وجود می‌آورند. هرچند برخی از فیلم‌های ترسناک اسپانیایی به ساخته شدن برای جمعیت جوان‌تر معطوف‌اند، اما دارای توانایی کافی هستند تا هر نوع مخاطبی را به وحشت بندازند.

۸. فیلم ترسناک اسپانیایی «ضبط» (REC)

• کارگردان: ژاومه بالاگرو، پاکو پلاسا
• بازیگران: مانوئلا بلاسکو، خاویر بوتت
• سال تولید: ۲۰۰۷
• امتیاز متاکریتیک: ۷۱ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰

«ضبط» یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌هایی است که تاکنون از اسپانیا به نمایش درآمده است. این اثر داستان یک مجری تلویزیونی را روایت می‌کند که شبی پس از دریافت یک تماس اورژانسی، به گروهی از آتش‌نشانان ملحق می‌شود. زمانی که این تیم به همراه گروه فیلمبرداری به محل حادثه می‌رسند، متوجه می‌شوند که یک ویروس مرموز در سراسر ساختمان گسترش یافته است. این ویروس باعث تبدیل قربانیان به هیولاهای تشنه از خون می‌شود. «ضبط» پس از اکران، در رتبه ۶۰ لیست ۱۰۰ فیلم ترسناک برتر مجله‌ی تایم اوت (Time Out) قرار گرفت و در هالیوود با نام «قرنطینه» (Quarantine) مورد بازسازی قرار گرفت.

۷. فیلم ترسناک اسپانیایی «آهنگر و شیطان» (The Blacksmith and the Devil)

• کارگردان: پاول اورکیجو
• بازیگران: اوما باراکاگیلا، اینیکو ساگاردوی، کاندیدو اورانگا
• سال تولید: ۲۰۱۷
• امتیاز متاکریتیک: –
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۴ از ۱۰

«آهنگر و شیطان» به اقتباس از یک داستان فانتزی اروپایی با همین نام، ساخته شده است. داستان این فیلم در اواسط قرن هجدهم روایت می‌شود و پیگیری ماجراهای یک سرباز شورشی به نام پکستی را به تصویر می‌کشد. این سرباز شورشی، به منظور فرار از اعدام، با شیطانی به نام سارتال معامله می‌کند. پس از انجام معامله و نجات پکستی، او یک نقشه برای فریب دادن و شکنجه سارتال را طراحی می‌کند. اما در یک لحظه غیرمنتظره، شیطان توسط یک دختر کوچک بی‌گناه آزاد می‌شود، که به تغییرات جدید و غیرمنتظره در داستان منجر می‌شود.

۶. پیگی (Piggy)

• کارگردان: کارلوتا پردا
• بازیگران: لاورا گالان، ریچارد هولمز، کارمن ماچی
• سال تولید: ۲۰۲۲
• امتیاز متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۲ از ۱۰

در داستان «پیگی»، یک نوجوان چاق که همواره تحت فشار و آزار همسالانش قرار دارد، شاهد ربوده شدن شکنجه‌گرانش توسط یک غریبه‌ی مرموز می‌شود. این واقعه باعث مواجهه او با یک دوراهی وجدانی می‌شود. «پیگی» به عنوان یک تلنگر غیرمعمول درباره تحول از شکار به شکارچی عنوان می‌شود. این فیلم به طرح سوالات مهم درباره رفتار انسان و پیامدهای آن می‌پردازد. همچنین، از طریق انتقال احساسات اضطراب و هیجان، با حفظ جذابیت و ترس، به نمایش درآورده شده است.

۵. خوب بخوابی (Sleep Tight)

• کارگردان: ژاومه بالاگرو
• بازیگران: لوییس توسار، مارتا اتورا، آلبرتو سن‌ژان
• سال تولید: ۲۰۱۱
• امتیاز متاکریتیک: ۷۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰

در داستان «خوب بخوابی»، سزار، یک نگهبان آپارتمان، اعتقاد دارد که سرنوشت او همیشه به غمگینی مرتبط است. او همیشه در تلاش است تا مطمئن شود همه اطرافیانش نیز در حالت غمگینی هستند. سزار به عنوان یک انگل، به حریم خانه‌های مردم نفوذ می‌کند و با استفاده از ابزارهای خلاقانه، درد و ناراحتی را به زندگی آن‌ها منتقل می‌کند. «خوب بخوابی» به کارگردانی ژاومه بالاگرو، که سابقهٔ کارگردانی فیلم «ضبط» را نیز دارد، از نظر رویکرد بسیار زیبا و تفکربرانگیز، و در عین حال از لحاظ تأثیرگذاری، همانند فیلم قبلی او، بسیار قدرتمند است.

۴. پوستی که در آن زندگی می‌کنم (The Skin I Live In)

• کارگردان: پدرو آلمودوآر
• بازیگران: آنتونیو باندراس، النا آنایا، ماریسا پادرس
• سال تولید: ۲۰۱۱
• امتیاز متاکریتیک: ۷۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰

«پوستی که در آن زندگی می‌کنم»، عمدتاً به عنوان یک فیلم تکان‌دهنده و دلهره‌آور شناخته می‌شود، اگرچه به‌طور اصطلاحی ترسناک نیز توصیف می‌شود. کارگردان این فیلم، پدرو آلمودوآر، در توضیح موضوع فیلم، آن را “داستان ترسناک بدون فریاد یا وحشت” توصیف کرده است. این فیلم وهم‌آور بر اساس رمان “رتیل” (Mygale) نوشته تیری ژونکه از سال ۱۹۸۴ ساخته شده است و داستان رابرت لدگارد (با بازی آنتونیو باندراس)، یک جراح موفق را روایت می‌کند که با انجام جراحی تغییر جنسیت، دخترش را از مرد به زن تبدیل می‌کند و او را برخلاف میلش نگه می‌دارد. “پوستی که در آن زندگی می‌کنم” به تمرکز بر عناصر مرسوم فیلم‌های آلمودوآر مانند اسرار تاریک و انحرافات جنسی می‌پردازد، و در عین حال با اضافه کردن یک پیچ و تاب تاریک، یک نمای جدید به این ترکیب می‌افزاید.

۳. ستون فقرات شیطان (The Devil’s Backbone)

• کارگردان: گیرمو دل‌تورو
• بازیگران: ماریسا پاردس، ادواردو نوریگا، فدریکو لوپی
• سال تولید: ۲۰۰۱
• امتیاز متاکریتیک: ۷۸ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰

در داستان “ستون فقرات شیطان”، وقایع در قرن نوزدهم در اسپانیا رخ می‌دهد و داستان یک یتیم دوازده ساله به نام کارلوس را روایت می‌کند. زمانی که کارلوس وارد یتیم‌خانه‌ی سانتا لوسیا می‌شود، با یک گروه دوستان و چند دشمن مواجه می‌شود و همچنین با یک روح تاریک و مرموز آشنا می‌شود که حدود سی سال است در آن مکان حاکم است. “ستون فقرات شیطان” که تحت کارگردانی گیرمو دل‌تورو، برنده‌ی جایزه اسکار، ساخته شده است، با وارد شدن به فضای گوتیک، بیشتر از یک فیلم ترسناک، یک اثر مسحورکننده است.

۲. هزارتوی پن (Pan’s Labyrinth)

• کارگردان: گی‌یِرمو دل‌تورو
• بازیگران: سرژی لوپس، ماریبِل وردو، ایوانا باکرو
• تاریخ انتشار: ۲۰۰۶
• امتیاز متاکریتیک: ۹۸ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb: ۸.۲ از ۱۰

یکی از شاهکارهای گی‌یِرمو دل‌تورو در این فهرست، «هزارتوی پن» است. داستان فیلم پنج سال پس از جنگ داخلی اسپانیا روایت می‌شود و دختری به نام اوفلیا را دنبال می‌کند. اوفلیا با ناپدری ظالم و افسر ارتش اسپانیا، ویدال، زندگی می‌کند. ویدال مردی بی‌رحم است که به خانواده‌اش توجهی نمی‌کند و به نظر می‌رسد فقط از شکار ماکی‌های اسپانیایی (گروه‌های چریکی روستایی) لذت می‌برد. اوفلیا برای فرار از ظلم ناپدری‌اش به یک هزارتو می‌گریزد، جایی که با جانور مرموز و در عین حال وحشتناکی که ادعا می‌کند از سرنوشت او آگاه است، ملاقات می‌کند.

دل‌تورو در این فیلم به زیبایی تعادل کاملی بین عناصر بصری تاریک و خیره‌کننده را برقرار می‌کند و در عین حال موفق می‌شود جوهره‌ی کودکانه‌ای خاص را در داستان تلفیق کند. فیلمساز چیره‌دست با دانش بین دنیای واقعی و خیالی ارتباط برقرار می‌کند و مرز بین خیال و واقعیت را محو می‌کند.

۱. پلتفرم (Platform)

• کارگردان: گالدر گازتلو اوروتیا
• بازیگران: ایوان ماساگوئه، آنتونیا سن‌خوان، زوریون ایگولیر
• تولیدکننده: ۲۰۱۹
• امتیاز متاکریتیک: ۷۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰

“پلتفرم” به داستانی استعاری متمرکز است که درک آن آسان است، اما بیننده را در موقعیتی نگه می‌دارد که خود را در شرایط مشابه تصور کند. این فیلم ترسناک معمولی نیست، بلکه از طریق تصویری که از انسانیت ارائه می‌دهد، به وضوح می‌تواند ترس و تعجب بیننده را به وجود آورد.

در “پلتفرم” هیچ هیولایی که تشنه به خون قهرمان داستان باشد، مشاهده نمی‌شود. در واقع، جنبه‌ی هولناک این فیلم در فقدان محض آن پنهان شده است. داستان در یک فضای آینده‌نگر رخ می‌دهد، جایی که زندانیان در سلول‌های عمودی زندان قرار می‌گیرند و با استفاده از یک صفحه‌ی بزرگ از بالا به پایین، غذا تامین می‌شود. این به این معنی است که هر چه بالاتر باشند، غذای بهتری در اختیار خواهند داشت.

این فیلم با تکیه بر غریزه‌های اولیه و ساده‌ی انسان، نشان می‌دهد که چگونه یک فرد می‌تواند از انسان معمولی به هیولا تبدیل شود و برعکس.